Rüzgarın götürdüğü yere...

Cumartesi.... soğuk, kasvetli ve sıkıcı bir İstanbul günü. Cuma gece yapılan tırmanış planlarının suya düşmesi.... Güzel bir kahvaltı sonrası duyulan, "Neden Bursa'ya gitmiyoruz?" sorusu ve devamında Övgün'ü arayıp, "Ortak kemer ve frikşını alıp gel hemen" cümlesi. Saat 15 gibi yola çıkıyoruz, rüzgarın götürdüğü yere...

Dinlenme vaziyeti

Daha önce iş nedeni ile Bursa'ya defalarca gittiğimden, Yağmur, Aylin, Övgün ve Seyfi'den oluşan ekibi önce köfte yemek üzere Ömür'e götürüyorum. Güzel bir akşam yemeği sonrası yolda planladığımız Cumalıkızık köyüne doğru yola çıkıyoruz. Telefon konuşmaları, internet taramaları derken kararlaştırdığımız Abbas-ı Ali pansiyona varıyoruz akşam 20:30 gibi...

Hereke keşif turu...

Hereke uzun zamandır aklımda olan ve rotalarını merak ettiğim bir yerdi. Son aylarda yüzey tırmanıştan, negatif tırmanışa doğru kaymıştık. Cuma akşam Övgün’le konuştuk ve Cumartesi sabah Burak Başaran’ı da alarak üç kişilik ekip olarak Hereke’ye doğru yola koyulduk. Daha önceden de Doğan ve Engin’den rotalar hakkında detay bilgi almıştım.

Hereke Ulaşım Haritası

Rotalardan bahsetmeden önce Hereke’ye ulaşımı anlatmak istiyorum. Hereke Erenköy’den 65 km, Ballıkayalar sapağından ise yaklaşık 15 km uzakta. Bu özelliği ile aslında İstanbul’a oldukça yakın bir tırmanış bölgesi. Cumartesi 1-2 saatimizi keşfe ayırdık ve en sonunda gerek yaptığımız keşif, gerekse diğer tırmanıcı arkadaşlardan aldığımız betalarla, bölgeye ulaşım için bize göre en ideal yolu bulduk.

Erzurum yolcusu kalmasın...

Acaba uzun bir yapay duvarda lider tırmanmak nasıl bir duygu? Daha önce fotoğraflarını gördüğüm Erzurum Atatürk Üniversitesi içinde yer alan Türkiye şartlarına göre büyük sayılabilecek yapay tırmanış duvarı iyi bir deneyim olsa gerek? Üstelik çoğunu tanıdığım tırmanıcı arkadaşlarımla birlikte tırmanmak, Erzurum’un yöresel yemek kültürünü tatmak, muhabbet etmek ve dost sohbetlerini yeşertmek ve en önemlisi İstanbul’dan uzaklaşmak…..